تكرار ( اسباب اجمال )

تكرار ( اسباب اجمال )

(ذکر مجدّد بخشى از مفاد کلام واحد در لابه‌لاى آن؛ از اسباب اجمال ظاهرى آيات)

برخى از دانشمندان اهل‌سنت گفته‌اند يکى از اسباب اجمال ظاهرى در آيات قرآن تکرار است. تکرار اتصال کلام را در ظاهر قطع مي‌کند و آيه دچار اجمال مي‌شود؛ مانند:

1. (قَالَ الْمَلأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُواْ مِن قَوْمِهِ لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُواْ لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ أَتَعْلَمُونَ أَنَّ صَالِحًا مُّرْسَلٌ مِّن رَّبِّهِ)((اعراف// 75) که)(لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ)(از نظر مصداق، همان)(لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُواْ)(است که با تکرار آن، اتصال کلام قطع شده و در واقع معناى آيه چنين است: )قال الملأ الذين استکبروا من قومه لمن آمن من الذين استضعفوا.

2. (وَمَا يَتَّبِعُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ شُرَكَاء إِن يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ)((يونس// 66) که معناى آيه چنين است: )و ما يتّبع الذين يدعون من دون الله شرکاء إلّا الظنّ.

نيز ر.ک: تکرار (بديع) .