تفاسير ادبي

تفاسير ادبي

(کتاب‌هاى تفسير با رويکرد ادبى)

از تفسيرهايى که به شيوه ادبى نگارش يافته‌اند مي‌توان به موارد ذيل اشاره کرد:

1. الکشّاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل، تأليف جارالله محمود بن عمر زمخشرى (م 538ق)؛ تفسيرى است که نظم و اعجاز ادبى قرآن به خوبى در آن ديده مي‌شود؛ زيرا مؤلف آن به ادبيات عرب و اشعار آن آشنا بوده است.

2. المحرّر الوجيز فى تفسير الکتاب العزيز، معروف به «تفسير ابن‌عطيه»، تأليف قاضى ابومحمد عبدالحق بن غالب بن عطيّة (م 542ق). هم‌عصر بودن اين کتاب با تفسير الکشاف زمخشري، بر اتقان آن افزوده است.

3. جوامع‌الجامع اثر فضل بن حسن طبرسي، صاحب تفسير مجمع‌البيان (م 548ق)؛ تفسيرى کم‌حجم و پربار که در آن بحث از لغت و اعراب و نظم آيات ذکر شده، آن‌گاه به تفسير آيات پرداخته است.

4.(انوار التنزيل و اسرار التأويل (تفسير بيضاوي) تأليف عبدالله بن عمر بن احمد (يا: محمد) بن على فارسى شيرازى بيضاوى (م حدود 683 تا 719ق)، که بسيارى از بزرگان به آن اقبال کرده‌اند. )

5. البحر المحيط فى تفسير القرآن العظيم (تفسير ابن حيان)، تأليف ابوعبدالله محمدبن يوسف بن على بن يوسف بن حيان اندلسي، که به قرائات و لهجه‌ها نظر داشته، به نقل اقوال فقها مي‌پردازد و به‌گونه‌اى جديد و ويژه به نحو و صرف اهتمام ورزيده است.

6. تفسير القرآن الکريم و إعرابه و بيانه اثر شيخ محمدعلى طه الدرة الحمصى السوري. اين تفسير از جهت جمع بين إعراب و تفسير و موجز بودن و از نظر فراگيرى مطلب، نظير ندارد.

نيز ر.ک: تفسير ادبي، مفسران ادبي.