تعبير از مستقبل به لفظ ماضي

تعبير از مستقبل به لفظ ماضي

(ذکر صيغه ماضى و اراده معناى مستقبل؛ از مصاديق مجاز لغوي)

«تعبير از مستقبل به لفظ ماضى» از اقسام مجاز لغوى است. علت اطلاق ماضى بر مستقبل اين است که وقوع آن را تحقق‌يافته تلقى کرده است؛ مانند:

1.((وَيَوْمَ يُنفَخُ فِى الصُّورِ فَفَزِعَ مَن فِى السَّمَاوَاتِ...))(نمل// 87) که منظور از «فزع»، «يفزع» است؛

2.((وَيَوْمَ نُسَيِّرُ الْجِبَالَ وَتَرَى الْأَرْضَ بَارِزَةً وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا))(کهف// 47) ؛ که «حشرناهم» يعنى «نحشرهم».

3.((وَنَادَى أَصْحَابُ الأَعْرَافِ رِجَالاً...))(اعراف// 48) که منظور از «نادى»، «ينادى» است.

4.((أَتَى أَمْرُ اللّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ...))(نحل// 1) که «اتى امرالله» يعنى «يأتى امرالله».

در اين آيات، لفظ ماضى بر کارى اطلاق شده است که در آينده صورت مى‌پذيرد؛ به دليل تحقق قطعى اين امور در قيامت.