تخصيص قرآن به قرآن

تخصيص قرآن به قرآن

(تخصيص‌زدن بخشى از قرآن با بخشى ديگر)

چنانچه آيه‌اى مشتمل بر حکم عام، با همان آيه يا آيه‌اى ديگر تخصيص زده شود، اين را «تخصيص قرآن به قرآن» گويند. اين گونه تخصيص را همه مسلمانان به جز ظاهريه قبول دارند.

تخصيص قرآن به قرآن بر دو قسم است: 1. تخصيص متصل (مخصص متصل) ؛ 2. تخصيص منفصل.

1. تخصيص متصل (مخصص متصل) :((وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَلِكَ)…)((نور// 4و5) )

2. تخصيص منفصل (مخصص منفصل) ؛ مانند آيه 228 سوره بقره که درباره عِدّه زنان است و با آيه 49 سوره احزاب و آيه 4 سوره طلاق تخصيص خورده است.

نيز ر.ک: مخصص متصل؛ مخصص منفصل.