تحريف قرآن

تحريف

(تحريف قرآن)

(افزودن يا کاستن يا تغيير لفظ يا معناى قرآن)

«تحريف» در لغت به معناى گردانيدن و تغيير دادن يک چيز از جايگاه خود است؛ مانند:((... يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ...) ؛ )كلمات را از جاهاى خود برمى‌گردانند (نساء// 46) .

تحريف را سه گونه دانسته‌اند: 1. تحريف لفظى؛ 2. تحريف معنوى؛ 3. تحريف عملي.

البته بيشترين بحثى که در علوم قرآن مطرح شده، از تحريف لفظى است.

گرچه احتمال وقوع برخى از اقسام تحريف در قرآن داده شده است؛ ولى اکثر قريب به اتفاق دانشمندان، قرآن را از هرگونه تحريفى مبرا مى‌دانند. شيخ صدوق از کسانى است که اعتقاد به عدم‌تحريف را از عقايد اماميه مى‌داند؛ و اين نظريه را به استادش سيدمرتضى نسبت مى‌دهد. و نيز شيخ‌جعفر صاحب کشف‌الغطاء بر عدم وقوع تحريف ادعاى اجماع دارد. امين الاسلام طبرسي، علامه شهرستانى، ملاّمحسن فيض، محمدجواد بلاغي، شيخ بهايي، قاضى نورالله شوشترى و… نيز تحريف قرآن را مردود دانسته، نظريه عدم تحريف را به اکثر دانشمندان اسلامى نسبت داده‌اند.

بنابراين، اين سخن مغرضان که شيعه قائل به تحريف قرآن است، هيچ واقعيتى ندارد.