بلاغ ( قرآن )

بلاغ ( قرآن )

(يکى از سامى قرآن)

«بلاغ و بلوغ» در لغت به معناى رسيدن به انتها و مقصد است؛ اعم از آن که مکان باشد يا زمان يا چيز شناخته‌شده ديگر. گاهى نزديک شدن به مقصد را نيز «بلاغ» مى‌گويند.

راغب مى‌گويد: با آن که بلاغ، مصدر ثلاثى است، ولى به معناى تبليغ و کفايت نيز آمده است.

چون قرآن پيام خداوند را به بشر براى تأمين احتياجات و تکامل آنان ابلاغ مي‌کند و نيز مردم با آن به امر و نهى الهى مى‌رسند و براى رسيدن به رستگارى به‌آن تمسک مى‌جويند، «بلاغ» ناميده شده است.

در آيه 52 سوره ابراهيم چنين آمده است:((هَذَا بَلاَغٌ لِّلنَّاسِ وَلِيُنذَرُواْ)…) . عنوان بلاغ تنها در اين آيه براى قرآن آمده است که البته در اين باره نيز اختلاف است؛ برخى گفته‌اند مشاراليه «هذا» قرآن است، برخى ديگر معتقدند مشاراليه «هذا» سوره ابراهيم و آيات 49 - 51 است.