الهام ( وحي )

الهام ( وحي )

(القاى معنا در قلب؛ از انواع وحى مباشرى)

«الهام» در لغت به معناى بلعيدن، نوشيدن، اعلام و در دل افکندن چيزى است.

راغب مى‌گويد: الهام، القاى چيزى از جانب خداوند در قلب است؛ مانند سخن حضرت رسول (ص) : «ان الروح الامين نفث فى روعى».

الهام در اصطلاح، القاى معنا در دل از طريق فيض و بدون اکتساب، و از گونه‌هاى وحى مباشرى است و در آياتى از قرآن کريم از آن ياد شده است؛ مانند:

1. (وَأَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِيهِ...)((قصص// 7) که به الهام خودآگاه اشاره دارد؛ )

2. (وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِى مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا...)((نحل// 68) که به الهام غريزى و ناخودآگاه اشاره مى‌کند. )

گفتنى است که الهام گاهى به معناى وحى و گاهى درباره مفهومى مقابل وحى که مميزاتى ندارد به کار برده مى‌شود.