اظهار

اظهار

(اخراج هر حرفى از مخرج خاص آن بدون اخفا)

«اظهار» در لغت به معناى بيان و آشکارکردن، و در اصطلاح علم تجويد عبارت است از اخراج هر حرفى از مخرجش، بدون رعايت غُنّه (بدون اخفا) ، يا اعطاى حق حروف و اخراج آن‌ها از مخرج خاص‌شان. براى مثال، اظهار نون ساکن يا تنوين - در صورتى که قبل از حروف حلقى (‌ها، عين، حا، همزه، خا) قرار بگيرند- بدين صورت است که بايد آشکارا تلفظ بشوند؛ يعنى زبان کاملاً به محل حرف نون مى‌چسبد، و اين حرف، خود را ظاهر مى‌سازد؛ مانند: «ينهون»، «من خسفنا» و «اجر عظيم».

«اظهار» را از احکام ميم ساکن نيز دانسته‌اند؛ به‌اين‌صورت‌که اگر ميم ساکن پيش از همه حروف الفبا به جز «ميم» و «با» قرار گيرد، اظهار مى‌شود.