اطلاق ملزوم بر لازم

اطلاق ملزوم بر لازم

(ذکر ملزوم و اراده لازم؛ از اقسام مجاز لغوى)

اطلاق ملزوم بر لازم به علاقه ملزوميت، يکى از اقسام مجاز لغوى است؛ مانند:((أَمْ أَنزَلْنَا عَلَيْهِمْ سُلْطَانًا فَهُوَ يَتَكَلَّمُ بِمَا كَانُوا بِهِ يُشْرِكُونَ) ؛ )يا [مگر] حجتى بر آنان نازل كرده‌ايم كه آن [حجت] در باره آنچه با [خدا] شريك مى‌گردانيده‌اند سخن مى‌گويد (روم// 35) . لازمه «تکلم»، «دلالت» است و در اين آيه، از «يتکلم»، «دلالت» اراده شده است.