نام احمد خوانده است; مانند:

مفجعـة قـد شفهـا فقــد أحمـد *** فظلــت لآلاء الــرســول تعــدد

أطالت وقوفا تذرف الدمع جهدها *** على طلل القبر الذى فيه أحمد;[1]

مصيبت زده اى كه در گذشت احمد او را لاغر ساخته هم اكنون سرگرم شمردن حقوقى است كه رسول خدا بر او دارد، توقف خود را در برابر آثار قبر احمد طولانى كرده و تا آن جا كه مى تواند اشك مى ريزد.

و نيز درباره شخصيت و صفات ممتاز رسول اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) مى گويد:

فمـن كـان أو مـن يكون كأحمد نظام لحـق أو نكـال لملحـد;[2]

چه كسى در گذشته و آينده مانند احمد است. پديد آرنده راه حقّ، انتقام گيرنده از ملحدان.

ما اين چند بيت را به عنوان نمونه نقل كرديم تا روشن شود كه در زمان خود پيامبر، احمد يكى از نام هاى معروف او بود و اگر مجموع آن چه را در كتب تاريخ و حديث و مجامع ادبى وجود دارد، و در تمام آنها، آن حضرت به نام احمد معرفى شده است در اين جا منعكس كنيم از موضوع خارج شده و سخن به طول مى انجامد.[3]

گذشته از اين، روز نزول آيه، «نجران»، مركز مسيحيان شبه جزيره بود و هنوز گروه هايى از احبار يهود و پيروان انجيل در نقاط مختلف جزيره زندگى مى كردند و