بررسى اناجيل كنونى

به طور مسلم بشارت حضرت مسيح در انجيل خود او وجود داشته و اگر بر فرض اين كه چنين بشارتى در انجيل هاى كنونى نباشد، دليل بر اين نيست كه در انجيل خود آن حضرت وجود نداشته است; زيرا به شهادت متون خود انجيل هاى فعلى، هر يك از حواريين و غير حواريين، انجيل نوشته و به انديشه خود، گفتار و كردار و فرمان هاى حضرت مسيح را در آن جا گرد آورده است و تنها به اين اكتفا نكرده، بلكه مشاهدات، مسموعات وحدسيات خود را با آنها آميخته و به نام انجيل انتشار داده است. بر اين اساس در حالى كه انجيل حضرت مسيح يكى بيش نبوده، انجيل هاى مختلف و زيادى پس از او نوشته شده و نويسنده هر يك از اناجيل ادعا كرده انجيل او، همان انجيلى است كه مسيح براى نجات بشر آورده بود.

دائرة المعارف انگليسى[1] از بيست و پنج انجيل نام مى برد كه در قرون نخستين مسيحيت، در ميان مسيحيان رواج داشته و در زمان هر يك از مراجع روحانى مسيحى، از جهاتى در آنها تغييراتى به عمل آمده و بالأخص برخى از آنها تحريم شده است.

دستگاه روحانيت مسيحى، از ميان اين اناجيل، چهارتاى آن را به رسميت شناخته و باقى مانده را از اعتبار انداخته است. آنها عبارتند از:

1. انجيل متى: وى يكى از شاگردان حضرت مسيح بوده، و او كتاب خود را پيش از اناجيل ديگر انتشار داده است. البته تاريخ نگارش آن معلوم نيست: برخى بر آنند كه آن را در سال 38 و به گفته گروهى بيين سال 50 و 60 ميلادى نوشته است.[2]