3

متانت در سخن گفتن

2.(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِىّ وَلا تَجْهَروا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْض أَنْ تَحْبَطَ أَعْمالُكُمْ وَأَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ).

«اى افراد با ايمان! صداى خود را بلندتر از صداى پيامبر نكنيد و با او بلند سخن مگوييد(فرياد نزنيد) همان طور كه با يك ديگر بلند سخن مى گوييد، تا مبادا پاداش عمل شما ـ بى آن كه بدانيد ـ از بين برود».

3. (إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْواتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ أُولئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوى لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظيمٌ).

«آنان كه از صداى خويش در محضر پيامبر مى كاهند، كسانى هستند كه خداوند دل هاى آنان را براى پرهيزگارى آزموده است، براى آنان آمرزش و پاداش بزرگ است».

4.(إِنَّ الَّذِينَ يُنادُونَكَ مِنْ وَراءِ الْحُجُراتِ أَكْثُرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ).

«آنان كه تو را (پيامبر) از بيرون اتاق ها بلند صدا مى زنند، بيشترشان