(وَ يَومَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمّة فَوجاً مِمّنْ يُكذِّبُ بآياتِنا فَهُمْ يُوزَعُونَ) [1] و در آيه 87 مى فرمايد: (وَ يَومَ يُنْفَخُ فِي الصُورِ فَفَزِعَ مَنْ فِي السَّمواتِوَ مَنْ فِي الأَرض إِلاّ مَنْ شاءَ اللّهُ وَكُلٌّ أَتَوهُ داخِرينَ).[2]

چنانكه مى بينيم، آيات فوق از دو روز سخن گفته و «يوم» دوم را بر «يوم» نخست عطف نموده است.

افزون بر اين، در روز نخست، تنها از زنده شدن گروهى خاص سخن به ميان آورده و در روز دوم از مرگ همه انسانها ياد كرده است. از ملاحظه مجموع اين نكات درمى يابيم كه روز نخست غير از روز قيامت بوده و آن دو با هم فرق دارند.

مجدداً يادآور مى شويم آيه نخست از زنده شدن گروهى خاص ـ تكذيب كنندگان ـ سخن مى گويد، و چنين روزى طبعاً نمى تواند روز رستاخيز باشد. زيرا در آن روز همه انسانها پس از نفخ صور زنده مى شوند، چنانكه مى فرمايد:(إِنْ كلُّ مَنْ في السَّمواتِ والأَرضِ إِلاّ آتِى الرّحمنِ عبداً... وَكُلُّهُمْ آتيهِ يَومَ القِيامةِ فَرداً)(مريم/93و95): همه كسانى كه در آسمانها و زمين هستند با حال تسليم به محضر خداى مهربان در مى آيند... و همه آنان در روز قيامت تنها نزد او حاضر مى گردند. نيز در آيه ديگر در وصف قيامت مى فرمايد:

(وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادرْ مِنْهُمْ أَحَداً) (كهف/47): آنان را براى حساب گرد مى آوريم، و يك تن را هم رها نمى كنيم.

نتيجه اينكه، از مقايسه دو آيه سوره نمل و اختلاف آنها در مضمون،