آن ها از راست و چپ(صبح و عصر) حركت مى كنند و خدا را سجده مى نمايند، در حالى كه خود اجسام در حال خضوع و اطاعت هستند».

براى بار پنجم خداوند از سجده آفتاب و ماه و ستارگان و كوه ها و درخت و چهارپايان سخن گفته است. آن جا كه مى فرمايد:

5.(أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللّهَ يَسْجُدُ لَهُ مَنْ فِى السَّماواتِ وَمَنْ فِى الأَرْض وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ وَالنُّجُومُ وَ الجِبالُ وَالشَّجَرُ وَالدَّوابُّ وَكَثِيرٌ مِنَ النّاسِ...).[1]

«مگر نمى بينى خدا را، آن چه در آسمان ها و زمين است، و خورشيد و ماه و ستارگان و كوه ها و درخت و چهارپايان و بسيارى از مردم سجده مى كنند...».

بنابر اين، مسئله سجده موجودات يك مسئله عمومى است كه سراسر جهان هستى را فرا مى گيرد و اختصاص به موجودى ندارد.

آن چه مهم است فهميدن حقيقت «سجده» است و اين كه چگونه هر موجودى از ذى شعور و غيره در برابر عظمت حق ابراز كوچكى مى نمايد.

غرض از سجود موجودات

سجده انسان معمولاً با گذاردن اعضايى از آن جمله پيشانى و احياناً چانه[2]، بر زمين انجام مى گيرد. اين هيئت ظاهرى سجده است، ولى روح آن