حكومت اسلامى در اذهان قرار گرفت و از آن تجاوز نكرد».[1]

از آن جا كه علماى شيعه غالباً معترض به حكومت ها بودند و حكومت ها به آنان اجازه نشر افكار نمى داد، قهراً از مسائل مربوط به حكومت دور مانده و در اين وادى كم تر وارد شده اند، جز كتاب ها و رساله هاى كوچكى آن هم پيرامون برخى از مسائل مربوط به حكومت; مانند جهاد و دفاع، احكام اراضى خراجى، و تصدى حكومت از طرف حاكم جائر چيزى تأليف نكرده اند.

از اين جهت مسئله شيوه حكومت در اسلام كم تر مورد توجه بوده و در اين باره تحقيق كافى انجام نگرفته است.

آرى، در قرن گذشته (قرن چهاردهم) شخصيت هاى بزرگ و ارزنده اى; مانند آية اللّه نائينى(رحمه الله) و استاد بزرگوار، حضرت آية اللّه امام خمينى(رحمه الله) با نشر كتاب هايى; مانند: «تنبيه الامّة» و «ولايت فقيه» پرده ها را كنار زده و افكار را به صلب مسئله متوجه كرده اند. ما نيز به سهم خود در اين مورد دو كتاب منتشر كرده ايم: يكى به زبان فارسى به نام «حكومت اسلامى در چشم انداز ما» و ديگرى به زبان عربى به نام «معالم الحكومة الإسلامية» كه به قلم دانشمند محترم آقاى جعفر هادى نگارش يافته است. اميد است مطالعه اين كتاب ها ما را با سيماى حقيقت آشنا سازد.