مقدسه را عبادت آن ها تصور مى كند، در صورتى كه غير اين گروه اين نوع كارها را عبادت آنان نمى دانند. و به اصطلاح علمى، اختلاف آنان با ساير مسلمانان در مصاديق عبادت است نه در اصل كلى (عبادت غير خدا شرك است).

3. درباره توحيد صفاتى و توحيد افعالى دو گروه اهل سنت به نام هاى معتزله و اشاعره هر كدام يكى از اين دو را گرفته و ديگرى را انكار كرده است; معتزله، طرفدار توحيد صفات مى باشند و مى گويند: صفات خداوند از قبيل علم، قدرت، حيات، اراده و ادراك، حقايقى غير از ذات خداوند نيستند، بلكه عين ذات او مى باشند، در حالى كه اشاعره صفات خدا را غير ذات او و زايد بر آن مى دانند، در صورتى كه در مسئله توحيد افعالى، جريان بر خلاف گذشته است; اشاعره خود را طرفدار توحيد افعالى مى دانند، و معتزله منكر آن مى باشند و اشاعره توحيد افعالى را به گونه اى تفسير مى كنند كه سر از «جبر» در آورده و موجب الغاى «عليت ما سوى اللّه» مى گردد و در حالى كه توحيد افعالى در مكتب «اماميه» به گونه اى است كه هرگز با حريت و آزادى و انتخاب گرى انسان مخالف نيست.و حقيقت اين مطلب در بحث توحيد در خالقيت كه شاخه اى از توحيد افعالى است روشن مى گردد.

اگر معتزله خود را اهل توحيد مى خواند، نه به خاطر اعتقاد به توحيد ذاتى به معناى يكتايى خدا، و نه به خاطر توحيد در عبادت، و نه به جهت توحيد افعالى است،زيرا دو توحيد نخست مورد اختلاف ميان مسلمانان نيست. و معتزله منكر توحيد در افعال مى باشند نه مثبِت آن، بلكه علت اين توصيف، همان طرفدارى از توحيد صفاتى است كه صفات خدا را در مقابل اشاعره، عين ذات خدا مى دانند.

چرا معتزله منكر توحيد افعالى هستند؟

در حالى كه معتزله خود را اهل توحيد مى دانند، ولى منكر توحيد افعالى