8. (هُوَ الأَوَّلُ وَ الآخِرُ وَ الظّاهِرُ وَالْباطِنُ وَهُوَ بِكُلِّ شَىْء عَلِيمٌ)(حديد/3).

9. (مِنْ نُطْفَة خَلَقَهُ فَقَدَّرهُ * ثُمَّ السَّبيل يَسَّرَهُ) (عبس/19ـ20).

10. (الَّذِى خَلَقَ فَسَوّى* وَالَّذِى قَدَّرَ فَهَدى) (اعلى/2ـ3).

11. (فَذَكِّرْ إِنَّما أَنْتَ مُذَكِّرٌ)(غاشيه/21).

12. (أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عيْنَين * وَلِساناً وَشَفَتَيْن* وَهَدَيْناهُ النَّجْدَيْن)(بلد/8ـ10).

13. (وَنَفْس وَما سوّيها* فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَتَقْويها) (شمس/7ـ8).

ترجمه آيات

1. «او است كه شما را در خشكى و دريا مى برد. وقتى در كشتى قرار گيريد و باد ملايمى آنان را مى برد، خوشحال مى شوند ناگهان باد سهمگينى بر آن مىوزد و موج از هر طرف به ايشان مى رسد تصور مى كنند كه بلا آنان را فرا گرفته است،(در اين وقت) با اعتقاد خالص، خدا را مى خوانند، مى گويند: اگر ما را از اين خطر برهانى او را سپاسگزاران خواهيم بود وقتى خدا آنان را نجات دهد، همان ها در زمين ظلم و ستم مى كنند».

2. «آيا در وجود خدا شك و ترديد است، در حالى كه آفريننده آسمان ها و زمين مى باشد. شما را مى خواند تا گناهان شما را ببخشد».

3. «خداى خود را نيايش كن و از سجده گزاران باش تا يقين به تو برسد».

4. «خداى من كسى است كه به هر چيز، وجود عطا كرده و سپس آن را به سوى (كمال) هدايت نموده است».