مسأله 242 . هرگاه كسى نمى تواند لبيك را به صورت صحيح ادا كند، بايد به وسيله فرد وارد، آن را بگويد، يعنى كلمه به كلمه بگويند و او تكرار كند، و اگر هيچ كدام از آنها ممكن نيست، هر مقدارى كه مى تواند بگويد.

مسأله 243 . اگر گفتن لبيك را فراموش كرد، يا از روى ندانستن مسأله، نگفت، لازم است برگردد، و از ميقاتى كه به صورت ظاهر احرام بسته، لبيك بگويد و احرام ببندد، و اگر بازگشت ممكن نيست، اگر داخل حرم نشده، در همان جا لبيك بگويد و محرم شود، و اگر داخل حرم شده، به مرز حرم (ادنى الحل) برگردد، و در آنجا لبيك بگويد و محرم شود، و اگر آن هم ممكن نيست، از همان جا كه مسئله را ياد گرفته يا به يادش آمده است لبيك بگويد و محرم شود.

مسأله 244 . در گذشته گفته شد لبيك در احرام به منزله تكبيرة الاحرام در نماز است و انسان بدون آن دو، وارد عمل نمى شود، بنابراين كسى كه لبيك نگفته ولى لباس پوشيده و از ميقات عبور كرده، محرم نمى شود، و اگر چيزهايى كه بر محرم حرام است كه بعداً خواهيم گفت به جا آورد، حرام نبوده و كفاره ندارد. همچنين اگر كسى لبيك را به عنوان «ريا» بگويد.

مسأله 245. ترجمه ى تلبيه اين است«اجابت مى كنم دعوت تو را،خدايا، اجابت مى كنم دعوت تو را، اجابت مى كنم دعوت تو را، تو شريكى ندارى، اجابت مى كنم دعوت تو را».

مسأله 246. اگر كسى تلبيه را غلط بگويد و محرم شود و اعمال عمره را انجام دهد، چنانچه از روى عمد بوده عمره او باطل است و در صورت فراموشى يا ندانستن مسأله، احتياطاً عمره را دوباره انجام دهد و اگر در احرام