الهى انجام دهد آن عمل باطل است و بايد جبران كند.

مسأله 235 . هرگاه به وسيله ندانستن مسأله، يا جهات ديگر، موقع بستن احرام براى عمره تمتع، براى حج تمتع احرام ببندد، احرام او باطل است، مگر اين كه در اوّل قصد او اين باشد كه آنچه فرمان خدا است انجام مى دهد، هر چند خيال مى كرد كه آن واجب، احرام حج است، به نحوى كه اگر كسى او را تذكر مى داد، فوراً از نيت برمى گشت. در اين صورت عمل او صحيح است .

مسأله 236. اگر كسى به گمان اين كه حج تمتع بر عمره ى تمتع مقدم است و به اين قصد محرم شود، احرام باطل است ، بايد در ميقات تجديد احرام كند و اگر از ميقات گذشته، بايد به ميقات برگردد و در صورت عدم امكان از همان جا محرم گردد و اگر داخل حرم شده است به ادنى الحل برود و اگر ميسّر نيست در حرم، محرم به احرام عمره ى تمتع گردد.

مسأله 237. بعضى كه حج مستحبى انجام مى دهند از روى جهل ، با لفظ حجة الاسلام محرم مى گردند. اين ضررى به حج مستحبى آن ها نمى زند; مگر اين كه حج خودرا مقيّد بـ «حجة الإسلام» كنند عامداً .

مسأله 238. كسى كه وظيفه اش عمره ى تمتع است و ندانسته به نيّت عمره ى مفرده محرم شده است، اگر قصد واقعى او عمره ى مفرده باشد نمى تواند آن را عمره ى تمتع قرار دهد، بلكه اعمال عمره ى مفرده را انجام مى دهد و سپس براى عمره ى تمتع به نحو ممكن از ميقات يا ادنى الحل و يا در صورت عدم امكان از حرم، محرم مى شود ولى اگر نيّت واقعى او عمل به امر فعلى بوده وقتى متوجه شد نيتش را به عمره ى تمتع بر مى گرداند.

مسأله 239. بعد از تحقق احرام، عدول موضوع ندارد، مثلاً كسى كه براى