2. زنده نبودن، و يا ناتوانى از انجام اعمال به دليل پيرى يا بيمارى شديد كه اميدى به بهبودى آن نباشد، هر چند در حج استحبابى از طرف ديگرى، اين شرط معتبر نيست.

3. منوب عنه در زمان بلوغ مستطيع شده باشد، و يا در زمان كودكى مستطيع بوده، تا زمان بلوغ ادامه داشته وبعداً استطاعت خود را از دست بدهد، هر چند در حج استحبابى نيابت از صبىّ صحيح است.

مسأله 89 . نايب بايد به هنگام عمل، شخصى را كه از طرف او حج انجام مى دهد، در نظر بگيرد واعمال را از طرف او انجام دهد و مستحب است نام او را ذكر كند.

مسأله 90 . هرگاه نايب عمل را به صورت صحيح انجام داد، در اين صورت ذمّه كسى كه از طرف او نيابت پذيرفته است، برى مى شود، و اگر نايب پس از بستن احرام، و دخول در حرم بميرد، همين قدر از عمل كفايت مى كند و ديگر لازم نيست براى بقيه اعمال، نايب بگيرند.

مسأله 91 . هزينه لباس احرام و هزينه قربانى برعهده نايب است، مگر اين كه در عقد نيابت، شرط كند كه طرف بپردازد، و همچنين اگر نايب، يكى از محرمات احرام را كه كفاره دارد، انجام بدهد، كفاره آن برعهده خود نايب است.

مسأله 92 . در طواف نساء ، كه پس از اعمال حج انجام مى گيرد، نايب بايد از طرف كسى كه نايب شده، انجام دهد، نه از طرف خودش، و اگر به هنگام طواف نساء، قصد «مافى الذمه» كند، آن نيز صحيح است.

مسأله 93 . هرگاه نايب، طواف نسا را به صورت صحيح انجام ندهد، همسر وى بر او حلال نمى شود، ولى براى كسى كه از طرف او نيابت را پذيرفته