مسأله 937. شخص كفاره دهنده از گوشت كفاره واجبه نخورد و چنان كه اين كار را كرد، معادل قيمت آن به فقرا صدقه بدهد، ولى در قربانى واجب، مستحب است قدرى از گوشت قربانى را، خود حج گزار بخورد.

مسأله 938. مصرف كفارات، فقرا و مساكين هستند و اولويت با فقرا و مساكين مؤمن مى باشد، سپس به ديگران ، ليكن به ناصبى ها و نازل منزله ى آن ها نمى توان داد.

مسأله 939. به احتياط واجب، كفاره ى غير سادات به سادات داده نشود.

مسأله 940. شخص فقير نمى تواند گوشت كفاره ى خود را به فقراى واجب النفقه ى خود بدهد.

مسأله 941. حج گزار ومعتمر مى توانند جهت ذبح مربوط به كفاره مانند قربانى، به شخص مورد اطمينان وكالت يا نيابت بدهد كه براى او ذبح يا نحر نمايد.

مسأله 942. اگر پول كسى گم يا سرقت شود و به نحوى به او پول بازگردانده شود، اگر مى داند پول خود اوست مى تواند آن پول را صرف خريد قربانى كند.

مسأله 943. اگر بعد از بريدن رگها و قبل از جان دادن كامل، گردن قربانى را قطع كنند يا بر اثر سرعت دست و تيزى كارد، گردن ذبيحه كاملاً قطع شود اگر چه كار حرامى است، ليكن از قربانى كفايت مى كند و ذبيحه حلال است; گرچه اين كار اگر عمدى باشد حرام است، ولى استفاده از گوشت آن مكروه است .

مسأله 944. هنگام ذبح حيوان و على الاقل در مدت كوتاهى كه رگهاى