1. سنّ قربانى

اگر قربانى شتر است بايد داخل در شش سال، و اگر گاو و بز است داخل در سه سال و اگر گوسفند است وارد در دو سال، شده باشند.

هرگاه كسى پس از ذبح آگاه شد كه قربانى او سنّ كمترى داشته است، بايد اعاده كند.

2. سالم بودن

قربانى كردن حيوان بيمار كه گوشت آن فاسد و خوردن آن، موجب بيمارى مى شود، مجزى نيست.

3. كمال خلقت (نداشتن عيب بدنى)

قربانى بايد از نظر آفرينش، كامل و بى نقص باشد، و حيوانى كه به نوعى كاستى در خلقت دارد، و يا يكى از اندام هاى آن آسيب ديده است، براى قربانى، كافى نيست. روى اين اصل حيوانات ياد شده در زير صلاحيت قربانى ندارند:

حيوان لنگ كه لنگى آن آشكار باشد، كور، لوچ، دم بريده، اخته شده، گوش بريده، دست و پا شكسته، پس بايد قبل از قربانى، از نظر معيوب نبودن وارسى شوند.

مسأله 886 . حيوانى كه شاخ برون و درون آن هر دو شكسته باشد، براى قربانى كفايت نمى كند، امّا اگر شاخ بيرونى آن شكسته ولى شاخ درون و به اصطلاح ريشه شاخ سالم باشد در صورتى كه اين شكستگى عرفاً نقص و عيب