فصل اول

وجوب حج

مسأله 1 . «حج» تحت شرايطى كه بعداً بيان مى شود، در عمر، يك بار واجب مى شود و آن را «حجّة الإسلام» مى گويند، و شرط آن استطاعت است.

مسأله 2 . بر شخص مستطيع لازم است در نخستين سال استطاعت، حج را به جاى آورد و تأخير آن جايز نيست و اگر سال اوّل نرفت، بايد سال دوم برود و اگر نرفت در سال بعد.

مسأله 3 . هرگاه انجام حجة الاسلام با ترك واجبى يا ارتكاب گناه همراه باشد، بايد به حج برود، مگر اين كه واجبى كه ترك مى كند يا گناهى كه انجام مى دهد، اهميت بالاترى داشته باشد.

مسأله 4. هرگاه فردى نذر كند كه مثلاً در روز عرفه سال جارى در كربلاى معلاّ باشد، و سيدالشهدا 7 را زيارت كند، ولى پس از نذر مستطيع شود، بايد عمل به نذر را بر حج مقدم بدارد، ولى اگر مستطيع بود و بعداً نذر كرد، در اين صورت حج، بر نذر مقدم مى باشد.

و همچنين است اگر نذر كند كه چند سال متوالى روز عرفه در كربلا باشد، سپس مستطيع شود، در اين صورت نيز اگر پس از نذر مستطيع شده در آن سال بايد اول به نذر عمل كند ولى سال بعد به حج برود و سالهاى بعد هر ساله به نذر عمل كند.