مسأله 629. كثيرالشك در تعداد دورهاى طواف، به شك خود اعتنا نمى كند، پس بنا را به طرفى نمى گذارد كه موجب بطلان طواف او باشد، اما در رمى بايد آن قدر پرتاب كند كه يقين نمايد.

مسأله 630. اگر طواف كننده در اشواط طواف، شك كند و گمانش به يك طرف بيشتر باشد و با بناى بر آن، طواف را تمام نمايد و بعد از انجام اعمال، به صحت طواف يقين پيدا كند، در صورتى طواف او درست است كه به قصد رجا و كشف حال، طواف را ادامه داده باشد، ولى اگر صرفاً به ظنّ خود اعتماد كرده، طواف صحيح نيست و بايد بعد از نماز، آن طواف و نماز را اعاده و اگر اعمال مترتبه را انجام داده مجدداً آن ها را بياورد.

مسأله 631. مجرد نيّت قطع طواف مضر به طواف نيست، ولى اگر كسى در نيمه ى دوم طواف، طواف را رها كرد و از مطاف خارج شد، احتياط اين است كه پس از اتمام طواف قبلى و خواندن نماز آن، طواف ها و نماز آن را اعاده كند.

مسأله 632. اگر شخصى در اثناى طواف از ادامه معذور شد، اگر ممكن است او را حمل كنند و يا با ويلچر و امثال آن طواف دهند و اگر ممكن نيست نايب بگيرند و نايب يك طواف كامل به نيت اعم از اعاده و اتمام يا به عنوان تكليف فعلى منوب عنه انجام دهد و نماز، آن را بخواند و احتياطاً خود اين شخص نيز در هر كجا هست، اگر امكان دارد نماز طواف خودش را بخواند.

مسأله 633. سابقاً متذكر شديم كه شخص هنگام وارد شدن در مطاف، نيّت او اين باشد كه طواف خود را همراه با مردمى كه در مطاف هستند انجام مى دهم لذا مختصر جابه جايى و فشارهاى معمولى مشكلى براى او بوجود نمى آورد.