جملگى آفريده حق تعالى هستند:

((قُلِ اللّهُ خالِقُ كُلّ شَىء وَ هُوَ الواحِدُ القَهّار)).[1]

«بگو خدا خالق همه چيز است و اوست يكتا و پيروز».

((اَللّهُ خالِقُ كُلِّ شَىء وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىء وَكيلٌ)).[2]

«خداوند آفريدگار همه چيز است و حافظ و ناظر بر همه اشيا مى باشد».

((ذلِكُمُ اللّهُ رَبّكُمْ لا اِلهَ إلاّ هُوَ خالِقُ كُلِّ شَىء فَاعْبُدُوه)).[3]

«اين است خداوند، پروردگار شما; هيچ معبودى جز او نيست; آفريدگار همه چيز اوست; او را پرستيد».

از سوى ديگر خواست و مشيّت الهى بر آن است كه هر چيزى، از طريق اسباب و وسايل خاص خود موجود شود، لذا مخلوق دانستن جهان، به معناى نفى رابطه عليت در بين موجودات نيست. توضيح بيشتر اين نكته، در مباحث آينده خواهد آمد.

سوم: توحيد در ربوبيّت

تدبير جهان به دست مدبر يگانه و كارگزار واحدى است و هيچ موجودى يارى رسان او نيست، تنها خداوند است كه مدبر