من قذف مؤمناً بكفر، فهو كقاتله».[1]

«هيچكس نمى تواند در مورد اموال ديگران نذر كند و لعن كننده مؤمن مانند قاتل اوست. و هر كس به مؤمنى نسبت كفر دهد، مانند آن است كه او را كشته است».

7 . ابو داود از اسامة ابن زيد نقل مى كند:

«پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) ما را به جنگى در منطقه حرقات فرستاد. ما در پيشاپيش لشكر بوديم. وقتى دشمن شكست خورد و در حال فرار بود، يك نفر ازآنها را دستگير كرديم. او در اين موقعيت لا اله الاّ اللّه گفت. او را آنقدر زديم تا جان سپرد. وقتى ماجرا را براى رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) گفتيم،حضرت فرمود: شما در روز قيامت با لا اله الاّ اللّه چه خواهيد كرد؟ گفتم: يا رسول اللّه! او از ترس شمشير و كشته شدن، لاالهالاّ اللّه گفت. حضرت فرمود:آيا تو از ذهن او باخبرى و فهميدى كه او از ترس، كلمه توحيد بر زبان آورد؟ در روز قيامت در مقابل «لا اله الاّ اللّه» چه خواهى كرد؟ اسامه گفت:پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)هميشه اين جمله را تكرار مى كردند تا آنجا كه من آرزو مى كردم اى كاش من مسلمان نشده بودم مگر همان روز».[2]

8 ـ هنگامى كه ذو الخويصره به رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) اهانت نمود و