در بخش اول، بايد به صورت مشروح و تفصيلى ايمان داشت و در بخش دوم به صورت سربسته و اجمالى.

در همين راستا، عضد الدين ايجى گفته است:«ايمان; همان تصديق وباور به مطالبى است كه يقين داريم پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله وسلم) آورنده آنهاست. اگر تفصيلاً از آنها مطلعيم، بايد به صورت تفصيلى تصديق كنيم و اگربه صورت اجمالى از آنها آگاهيم، بايد به صورت اجمالى تصديق نماييم»[1].

به بيان روشن تر; مطالبى كه از پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله وسلم) به مارسيده است يا به وجود آنها در اسلام يقين داريم (مانند وجوب نماز، زكات، جهاد و حج) و يا به وجود آنها در اسلام يقين نداريم.

انسان مؤمن، به تمام معارفى كه پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) بيان كرده و براى تبليغ آنها مبعوث شده اند، اعتقاد و ايمان دارد. جز اينكه; به مطالبى كه يقين دارد، به صورت مبسوط و تفصيلى ايمان داشته، و به مطالبى كه يقين ندارد، به گونه اجمالى و سربسته ايمان دارد.

از مطالب فوق نتيجه مى گيريم كه ايمان در سه اصل محورى خلاصه مى شود:

1 . ايمان به وجود خداوند و توحيد.

2 . ايمان به جهان آخرت و برانگيخته شدن انسانها در روز قيامت.