8

جشن ميلاد پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) و مسئله بدعت

معناى لغوى بدعت، نو آورى و ابداع است و معناى اصطلاحى آن، وارد كردن امور غير دينى در دين و دينى شمردن آنهاست. تمامى مسلمانان، با تكيه بر ادله حرمت بدعت ـ به معناى اصطلاحى ـ معتقد به حرمت آن هستند.

كتاب قاموس اللغة، در معناى اصطلاحى بدعت آورده است:«بدعت داخل كردن چيزى در دين پس از كامل شدن آن و يا پس از رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم)، از روى دلخواه و خواهش هاى نفسانى است.» بنابراين، معناى جامع بدعت،افترا و تهمت بستن بر خداوند و پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) و دينى دانستن آنهاست.

قرآن مى فرمايد:

((آللّهُ اَذِنَ لَكُمْ اَمْ عَلىَ اللّهِ تَفْتَرُونَ)).[1]

«بگو! آيا خداوند به شما اجازه داده يا بر خدا افترا مى بنديد ]و از پيش خود حلال و حرام مى كنيد[».