و كمال نامتناهى او، بى اختيار سر تعظيم فرود آورد; و خضوع و كوچكى در مقابل جمال و زيبايى و كمال موجودى، آن هم به صورت نامحدود، امرى قهرى و غير اختيارى است.

2. گذشته بر كمال و جمالى كه دارد، لطف و كرم وجود او شامل انسان ها گردد و نعمت هاى او در اختيار بشر قرار گيرد.

اظهار كوچكى در برابر ولىّ نعمت و احساس خضوع در برابر افراد كريم، فطرى و قهرى است.

هرگاه ملاك عبادت و خضوع تا سر حد بندگى، به يكى از اين دو موضوع است جز خدا، كسى شايسته عبوديت و بندگى افراد نيست، زيرا خداوند جهان، موجود نامحدودى است كه براى كمال و جمال و صفات او حد و مرزى نيست. او موجودى است كه وجود او از خود او مى جوشد و صفات و همه كمالات وى مربوط به خود اوست و از جايى اخذ و كسب نكرده است.

اگر موجوداتى در جهان، كمال و جمالى دارند، همگى به حكم قانون «عليت و معلوليت» از او گرفته و خود فاقد وجود و هر نوع كمالى مى باشند. اگر بنا باشد در برابر «ولى النعمى» سجده كنيم و او را تا سر حد بندگى بپرستيم، جز خدا ولى نعمتى وجود ندارد كه در برابر او خضوع و بندگى كنيم، زيرا سرچشمه تمام نعمت هاى ريز و درشت اوست و هر كسى هر چه دارد از خوان كرم او گرفته و به ديگرى تعارف مى كند.

خداوند در نخستين آيه مورد بحث، چهار موضوع را يادآور مى شود كه هر يك حاكى از قدرت بى پايان و كمال نامحدود اوست و در عين حالْ يادآور