بى سر است كه به صورت يك لاشه غير مفيد در مى آيد. اين عين جمله اى را كه آن حضرت بيان كرده است:

«وَعَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّ الصَّبْرَ مِنَ الإِيمانِ كَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ وَلاَ خَيْرَ فِى جَسَد لا رَأْسَ مَعَهُ، وَلاَ فِى إِيمان لا صَبْرَ مَعَهُ».[1]

راستى صبر و استقامت، رمز موفقيت و اساس ترقى و تكامل و شالوده نيل به هدف است، مثلاً سرباز بى استقامت در جبهه جنگ، خود را تسليم دشمن مى كند و سلاح و سنگر را در اختيار دشمن مى گذارد.

هر فرد با ايمانى مى تواند در سايه شكيبايى واستقامت، فرايض الهى را كه بى رنج و مشقت نيست، انجام دهد و از معاصى و گناهان چشم بپوشد. عظمت و عزت و ترقى و تعالى از آن مخترع و مهندسى است كه با نيروى استقامت پنجه جهل و نادانى را بشكند. فتح و پيروزى براى آن ارتشى است كه به نيروى استقامت مجهز باشد و هكذا....

قرآن مى گويد: بيست سرباز با صبر و استقامت بر دويست تن غالب وپيروز مى گردد(إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُوا مائَتَيْنِ).[2]

قرآن مجيد مى فرمايد: درجات روز بازپسين در سايه صبر، نصيب افراد مى گردد:

(سَلامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ);[3]

«سلام بر شما اى بهشتيان كه بر اثر صبر و كوشش و بردبارى و استقامت در اقامه واجبات وترك محرمات به اين مقامات نايل شده ايد».