وظيفه اصلى پيامبر

40. (وَإِنْ مَا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِى نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ).

«اگر برخى از چيزهايى را كه به آنان وعده مى دهيم، به تو نشان دهيم يا تو را (پيش از آن) بميرانيم، (تفاوتى نمى كند) زيرا وظيفه تو تبليغ و بيان است و محاسبه كار آنها با ماست».

41.(أَوَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا نَأْتِى الأَرْضَ نَنْقُصها مِنْ أَطْرافِها وَاللّهُ يَحْكُمُ لا مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ وَهُوَ سَريعُ الْحِسَابِ).

«آيا نمى بينيد كه پيوسته اقدام به كاستن جوانب زمين مى كنيم. خدا حكم مى كند. امر او را رد كننده اى نيست (فرمان او در جهان نافذ) و او سريع الحساب است».

دعوت عمومى پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) با يك رشته وعده هاى الهى مبنى بر فراگير شدن آيين او در جهان و نابودى دشمنان، آغاز شد. گروهى از شنيدن اين اخبار، انگشت تعجب به دندان گرفته و به پيامبر اصرار مىورزيدند كه در ارائه اين وعده ها، كه آيات الهى بودند، تعجيل ورزد، تا آنان اين وعده ها را با ديدگان خود مشاهده كنند.

وحى الهى نازل شد كه به اصرار آنان درباره رؤيت اين وعده ها اعتنايى نكند; زيرا قسمتى از اين وعده ها در طول حيات پيامبر و قسمتى بعد از او تحقق مى يابد و