دگرگونى سرنوشت در پرتو اعمال نيك

تغيير سرنوشت با عقايد مذهبى ما آميخته است و روايات هم گواهى مى دهند هرگاه افراد رو به درگاه خدا بياورند و از كارهاى ناروا دست بكشند و به يكديگر خوبى كرده و كارهاى نيك انجام دهند، فعاليت را جانشين تنبلى و جهاد را جانشين سستى گردانند، خداوند به بركت اين اعمال بدبختى و ناراحتى آنها را برطرف مى سازد; مثلاً امام صادق(عليه السلام)درباره اسماعيل فرزند خود مى فرمايد: «چنين مقدر بوده كه فرزندم اسماعيل به قتل برسد من دعا كردم و از خدا خواستم شرّ دشمنان را از او بگرداند، خداوند دعاى مرا اجابت كرد و فرزندم به قتل نرسيد». در اين مورد، دعا توانسته است تقديرى را دگرگون ساخته و سرنوشت ديگرى را جاى گزين آن سازد.

عامل تغيير و واژگون كردن سرنوشت منحصر به دعا نيست بلكه قرآن مجيد با بيانى روشن يادآور مى شود كه، ايمان و تقوا و راستى و درستى و نيكوكارى، سرنوشت را دگرگون ساخته و به روى امتى كه از نظر زندگى در مضيقه و تنگى به سر مى برند درهاى بركات را مى گشايد آن جا كه مى فرمايد:

(وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكات مِنَ السَّماءِ وَالأَرْضِ...).[1]

«هرگاه اهل شهرها و آبادى ها ايمان بياورند و با تقوا و پرهيزگار باشند، بركات آسمان و زمين را به روى آنان مى گشاييم».

بنابراين هرگاه گروهى بر اثر كفر و نافرمانى، مستحق بازگرفتن رحمت الهى گردند، پس از بازگشت آنان به راه اطاعت و تقوا، سرنوشت خود را با دست خود