دو گروه منصف و لجوج از اهل كتاب

36. (وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَفْرَحُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمِنَ الأَحْزَابِ مَنْ يُنْكِرُ بَعْضَهُ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللّهَ وَلاَ أُشْرِكَ بِهِ إِلَيْهِ أَدْعُوا وَإِلَيْهِ مَآبِ).

«كسانى كه به آنان كتاب (آسمانى) داده ايم از قرآنى كه بر تو نازل شده است، شادمان و خوشحال مى شوند; ولى گروهى از آنان، قسمتى از آن (قرآن) را انكار مى كنند (زيرا قرآن با عقايد ساختگى آنها موافق نيست). بگو: من مأمورم كه خدا را بپرستم و براى او شريك و انبازى قرار ندهم. به سوى او دعوت مى كنم و بازگشت همه به سوى اوست».

37. (وَكَذلِكَ أَنْزَلْنَاهُ حُكْماً عَرَبِيّاً وَلِئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ما لَكَ مِنَ اللّهِ مِنْ وَلِىّ وَلاَ وَاق).

«هم چنان كه بر پيامبران گذشته كتاب نازل نموديم براى تو نيز (قرآن) به زبان عربى فرو فرستاديم تا ميان حق و باطل حكم كند. هرگاه پس از يقين و ايمان (به صحت و استوارى قرآن) از هوس هاى آنان پيروى كنيد، براى تو در برابر خدا نه دوستى خواهد بود و نه حامى و نگهبانى».

در هر دوره و زمانى پاكدلانى بودند كه از حق و حقيقت پيروى نمودند و از هر نوع تعصب هاى جاهلانه و غرضورزى دور بودند. اين پاكدلان آن چنان بر