دشمنان حق

31. (وَلَوْ أَنَّ قُرْآناً سُيِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوتى بَلْ للّهِ الأَمرُ جَميعاً أَفَلَمْ يَايْئَسِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنْ لَوْ يَشَاءُ اللّهُ لَهَدَى النَّاسَ جَمِيعاً وَلاَ يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُوا تُصِيبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَريباً مِنْ دارِهِمْ حَتّى يَأْتِىَ وَعْدُ اللّهِ إِنَّ اللّهَ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ).

«هرگاه قرآن كوه ها را به حركت درمى آورد و زمين را مى شكافت و مردگان به وسيله آن سخن مى گفتند (باز گروه لجوج، بهانه جويى مى نمودند و ايمان نمى آوردند). همه كارها با خدا و به اراده اوست. آيا افراد با ايمان نمى دانند كه هرگاه خدا بخواهد، همه مردم روى زمين ايمان مى آورند؟ و همواره افراد كافر به كيفر اعمال خود رسيده، مصايب كوبنده و حادثه هاى هولناكى بر آنان وارد مى شود و يا در نزديكى خانه (و محيط زندگى آنان) رخ مى دهد، تا روزى كه وعده خدا فرا رسد. خداوند خلاف وعده نمى كند».

صفحات تاريخ، شاهد صحنه هايى از مدعيان دروغگو و متنبيّان غير صادق است، گروهى در طول تاريخ بشر، از سادگى و كشش فطرى انسان به مبدأ و معاد، سوء استفاده و ناجوانمردانه خود را پيامبران الهى و سفراى غيبى معرفى كردند در