پيوندهايى كه بايد ناديده گرفت

اگر اسلام به حفظ يك سلسله پيوندها دستور داده، در برابر آن، مسلمانان را به بريدن قسمتى از پيوندها و روابط نيز فرمان داده است; مثلاً وظيفه افراد با ايمان را اين مى داند كه با دشمنان خدا و پيامبر ـ هر چند پدران و فرزندان و برادران و خويشاوندان آنان باشند ـ پيوند محبت و دوستى برقرار نكند آن جا كه مى فرمايد:

(لاَ تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُولئِكَ كَتَبَ فِى قُلُوبِهِمُ الإِيمانَ).[1]

«هرگز گروهى كه به خدا و روز رستاخيز ايمان دارند، كسانى را كه با خدا و پيامبر او دشمنى دارند، دوست نمى دارند اگر چه آنان پدران و فرزندان و برادران و بستگان آنان باشند. آنان كسانى اند كه در دل هايشان ايمان نوشته شده است».

در آيه ديگر مى فرمايد:

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوّى وَعَدُوَّكُمْ اولِياءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ).[2]

«اى افراد با ايمان، دشمن من و دشمن خود را، ولى و دوست خود قرار ندهيد و طرح دوستى با آنان نريزيد; زيرا آنان آيين حقى را كه پيش شماست انكار ورزيده اند».

قرآن مجيد در اين موضوع به اندازه اى پافشارى دارد كه حتى اجازه نمى دهد يك فرد مسلمان براى خويشاوندان مشرك خود، كه در حال شرك و كفر از دنيا