شماست.

براى ارتش اسلام پذيرش امان يك نفر سرباز امر عادى بود ولى وقتى متوجه شدند كه اين نامه به امضاى يك مسلمان مملوك است مردد ماندند كه آيا امان او مانند امان يك مسلمان آزاد محترم و لازم الاجرا است يا نه. ناچار موضوع را به مركز گزارش دادند. خليفه وقت در جواب نوشت: «إنّ العبد المسلم من المسلمين ذمّته كذمّتكم، فلينفذ أمانه».[1]

مقصود از پيمان هاى الهى چيست؟

برخى مى گويند مقصود از پيمان هاى الهى كه در آيه سوم وارد شده است آن دسته از فضايل و رذايل اخلاقى است كه با قلم قضا بر صفحه روان ما نوشته شده و با روح و روان ما درآميخته است و هر فردى از راه الهام فطرت، خوبى و بدى آنها را درك مى كند.

همان طور كه دادن چشم و گوش نوعى پيمان گيرى از انسان است كه در مواقع لزوم از آن استفاده كند تا در قعر چاه و دره سقوط ننمايد; هم چنين خداوند بزرگ با دادن اين سرمايه هاى فطرى از ما التزام گرفته است كه خود را با فضايل اخلاق بياراييم و از رذايل و زشتى ها دورى كنيم و اين كه در نهاد ما ميل به فضايل و انزجار از بدى ها را نهاده است گويا از ما عهد و پيمان گرفته است كه از مسير فطرت دور نشويم.

اين نظر گرچه صحيح و پا برجاست; ولى هرگز دليلى ندارد آيه را فقط ناظر به اين پيمان ها بدانيم; بلكه هر نوع تعهدى و عهدى كه در آن نام خدا به ميان آيد و يا بر اساس آيين خدا انجام گيرد، مشمول اين آيه است و در برخى از آيات، عمل به