خصوصيات سوره رعد

سوره مورد بحث، سيزدهمين سوره قرآن است و شماره آيات آن از 43 تجاوز نمى كند و در مورد نزول آيات آن در مكه يا مدينه ميان مفسران اختلاف وجود دارد، ولى دقت در مضامين آيات آن، كه خود يكى از طرق شناسايى مكى و مدنى بودن سوره هاست، روشن مى سازد كه آيات آن مكى است; زيرا در اين سوره درباره موضوعاتى بحث و گفتگو شده است كه تنها محيط مكه ايجاب مى كرد چنين بحث هايى مطرح شود. براى نمونه كافى است آيه پنجم و هفتم آن را بررسى كنيد; زيرا خداوند در آيه پنجم، گفتار منكران معاد را نقل مى كند و مى گويد: تعجب از گفتار كسانى است كه مى گويند:«آيا ما پس از خاك شدن بار ديگر زنده مى شويم»[1]. به طور مسلم اين نوع اعتراض ها و انتقادها در محيط مشركان مكه بوده است از اين رو همين اعتراض ها در سوره هاى «يس»[2] و «صافات»[3] ـ كه هر دو از سوره هاى مكى هستند ـ نيز وارد شده است.

در آيه هفتم «معجزه خواهى »گروهى را نقل مى كند كه با وجود بزرگ ترين معجزه الهى (قرآن) خواهان معجزات ديگرى بودند. آن گاه در رد خواسته آنان