چگونگى علم خداوند به موجودات

8. (اَللّهُ يَعْلَمُ مَا تَحْمِلُ كُلُّ أُنْثى وَمَا تَغيضُ الأَرْحامُ وَمَا تَزْدَادُ وَكُلُّ شَىْء عِنْدَهُ بِمِقْدار).

«خداوند از وضع جنين هر زن باردارى آگاه است و آن چه را رحم ها از بين مى برند و سقط مى كنند و آن چه را مى افزايند. و هر چيزى نزد او به اندازه معين و ميزان خاصى است».

9. (عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْكَبيرُ الْمُتَعال).

«خدايى كه آگاه از پنهان و آشكار و بزرگ و برتر است».

10. (سَواءٌ مِنْكُمْ مَنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَمَنْ جَهَرَ بِهِ وَمَنْ هُوَ مُسْتَخْف بِالَّيْلِ وَسَارِبٌ بِالنَّهارِ).

«در پيشگاه او يك سان است كه كسى سخن را پنهان دارد(يا آهسته سخن بگويد) يا آن را آشكار سازد و كسى كه در تاريكى شب راه برود يا در روز روشن راه بپيمايد».

هدف ابتدايى اين آيات، معرفى علم محيط خداوند است و اين كه او از رازهاى پوشيده رحم ها، از وضع جنين هايى كه در آن قرار دارند، آگاه است و پنهان و آشكار، شب و روز، صداهاى آهسته و بلند، براى او يك سان است و به كارهاى مخفى و آشكار بندگان خود،آگاهى دارد و چون او بزرگ و برتر است ، بر تمام