3. صحنه رستاخيز در زمين هاى مرده

بشر در هر سال، يك بار صحنه زنده شدن زمين ها را با ديدگان خود مشاهده مى كند; زيرا همه ساله، زمين هاى مرده، كه فاقد جنبش و حركت و فروغ حيات نباتى هستند، پس از نزول باران در فصل بهار تجديد حيات نموده و زندگى سال گذشته را از سر مى گيرند و سطح زمين با مخمل گياه و علف، سرسبز و برخى از نقاط آن با گل هاى رنگارنگ رنگين مى شود و زمين مرده و بى تحرك و جنبش، پس از نزول باران رحمت (كه آب حيات است)زنده مى شود و به جنبش درمى آيد.

قرآن مجيد در آيات مختلفى بر امكان معاد و تجديد حيات از اين طريق استدلال نموده و ريشه شك و ترديد و يا نفى و انكار را با نشان دادن نمونه روشنى از تجديد حيات سوزانده است، چنان كه مى فرمايد:

(...وَتَرَى الأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذا أَنْزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنْبَتَتْ مِنْ كُلِّ زَوْج بَهيج* ذَلِكَ بِأَنَّ اللّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّهُ يُحْىِ الْمَوتى وَأَنَّهُ عَلى كُلِّ شَىْء قَديرٌ...).[1]

«زمين را مرده مى بينى ، هنگامى كه آب بر آن فرو فرستاديم، به جنبش و حركت درمى آيد و از هر جفت با طراوتى مى روياند. اين گواه بر آن است كه خدا حق است و اين كه او مى تواند مردگان را زنده كند».

باز مى فرمايد:

(وَاللّهُ الّذِى أَرْسَلَ الرِّياحَ فَتُثيرُ سَحاباً فَسُقْناهُ إِلى بَلَد مَيِّت فَأَحْيَيْنا بِهِ الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها كَذلِكَ النُّشُور).[2]

«خدايى كه بادها را مى فرستد تا ابرهايى را به حركت درآورند و آنها را به سرزمين هاى مرده روانه مى كنيم و زمين هاى مرده را به وسيله آن زنده