زوجيت در جهان گياهان

يكى از مسائل قابل توجه كه در قرن اخير مورد بحث واقع و سرانجام پرده از روى آن برداشته شده است موضوع زوج بودن گياهان بلكه تمام موجودات جهان طبيعت است. براى بشر عصر رسالت چنين موضوعى اصلاً مطرح نبود و درباره آن كوچك ترين آگاهى نداشت; ولى قرآن مجيد با اصرار كم نظيرى درباره زوج بودن همه موجودات جهان آفرينش سخن گفته و براى ايجاد انگيزه در مسلمانان تا مسأله را از راه علمى مورد بررسى قرار دهند به طور مكرر از آن ياد نموده است. مفسران پيشين نه تنها در اين آيات دقت شايسته مقام قرآن را انجام نداده اند، بلكه آيات مربوط به زوج بودن نباتات و كليه موجودات آفرينش را طورى تفسير كرده اند كه فقط با علوم و آگاهى هاى محدود آن زمان تطبيق مى نمود. قرآن مجيد درباره زوجيت گياهان با بيان قاطع و روشن چنين مى فرمايد:

(اَوَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوج كَريم).[1]

«آيا به زمين نمى نگرند كه در آن جا از هر جفت زيبا و ارزنده اى رويانده ايم؟».

درباره زوج بودن تمام موجودات جهان آفرينش با صراحت مى فرمايد:

(وَمِنْ كُلِّ شَىء خَلَقْنا زَوجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ).[2]

«از هر چيزى يك جفت آفريديم تا شما به عظمت جهان آفرينش و قدرت آفريننده آن پى برده و متذكر گرديد».

قرآن با اين كه به خردمندان دستور مى دهد در آفرينش جهان تفكر بيشترى