تلقى نمى كند، بلكه به مثابه چنان تكاملى در نظر مى گيرد كه از تغييرات ناچيز و پنهان، به تغييرات آشكار، ريشه اى، و كيفى منجر مى شود، و در آنجا تغييرات كيفى تدريجى نيست، بلكه سريع و به گونه جهش وار، از حالتى به حالت ديگر است، تصادفى نيست، بلكه قانونمند است.[1]

اينك توضيح اين اصل:

ماركسيستها در طرح اين اصل از دو تعبير استفاده مى كنند:

1. تبديل كميتها به كيفيتها،

2. تغيير از طريق انقلاب وجهش.

«كمّ» در اصطلاح فلسفى، همان مقدار و اندازه است. مثلاً به عدد، كمّ منفصل، و به خط و سطح كمّ متصل مى گويند، زيرا عدد بيانگر مقدار معدود، و خط و سطح هندسى مبين مقدار جسم از نظر طول و عرض است.

ولى مقصود از كمّيت در اين اصل، تغييرات جزئى است كه در طول زمان در پديده هاى طبيعى و جامعه هاى انسانى به صورتهاى ناچيز به وجود مى آيد و روى هم انباشته مى شود. آنگاه پديده ها و جامعه ها به صورت سريع و ناگهانى تغيير مى يابند ودر نتيجه، تكامل جزئى به تكامل بنيادى منجر مى شود.

بنابراين، تغييرات جزئى كه در طول زمان در پديده ها و جامعه ها رخ مى دهد همان كميتها است، تغيير ناگهانى جهش و دگرگونى بنيادى همان كيفيتها است، مثلاً وقتى درجه حرارت آب، به صد مى رسد ناگهان به بخار تبديل مى شود ويا وقتى به حد صفر مى رسد، به صورت يخ در مى آيد و بخار و