بى معنى و ضد انقلابى است، زيرا كه جمهورى بورژوايى در مقايسه با جمهورى شوروى گامى به عقب است.[1]

ما در بخش «ماترياليسم تاريخى»پيرامون ادوار پنجگانه موهوم و پندارى ماركسيسم، اشكالات فلسفى و عقلى آن را، به طور گسترده خواهيم گفت و ديگر در اينجا به تكرار آن نمى پردازيم.[2]

4. هدف، مجوز هر نوع وسيله است

خطرناكترين نتيجه اى كه حضرات از اين اصل مى گيرند، اين تز «ماكياوليستى» است كه مى گويد: «نيل به هدف، مجوز به كاربردن هر نوع دسيسه است».

«ماركسيستها با اين اصل مى خواهند هر نوع اصول اخلاقى و انسانى مطلق و مقدس را انكار كنند. از نظر آنان، هر چيزى كه به هدف انسان كمك كند و به اصطلاح به انقلاب مدد بخشد، آن اخلاق است ولو به قيمت ويرانى جهان و قتل انسانهاى پاك تمام شود!

لنين در نوشته هاى خود، به گونه اى به اين مطلب اشاره كرده و مى گويد: «البته در سياست كه گاه بايد با مناسبات بى نهايت پيچيده علمى و بين المللى بين طبقات و احزاب برخورد كرد... مزخرف خواهد بود يك دستورالعمل ، يك قاعده عمومى، درست كرد... كه در تمام موارد بكار آيد، بايد شعور آن را داشت كه موقعيت را در هر مورد جدا تحليل كرد»و نيز:

«سخن گفتن از هر اصل اخلاقى دروغ است ويا اصول اخلاقى براى ما