تعرّض به زنان خبرى به من نرسَد.

سخنرانى امام (عليه السلام) در بصره

امام (عليه السلام)، پس از خروج از خانه عبد اللّه، به نقطه مركزى شهر رفت ومردم بصره با پرچمهاى گوناگون خود با وى تجديد بيعت كردند. حتى مجروحان وكسانى كه به نوعى به آنان امان داده شده بود بار ديگر با آن حضرت بيعت كردند.[1] بر امام (عليه السلام) لازم بود كه مردم بصره را از عمق جنايت وزشتىِ كارشان آگاه سازد. از اين رو، در حالى كه هاله اى از عظمت ونورانيت او را احاطه كرده بود ومردم بصره سراپا گوش بودند، سخنان خود را چنين آغاز كرد:

شما سپاهيان آن زن وپيروان آن شتر بوديد.چون صدا كرد او را پاسخ گفتيد ووقتى پى شد فرار كرديد. اخلاق شما پست وپيمان شما غدر ودين شما نفاق وآب شما شور است. وآن كس كه در شهر شما اقامت گزيند در دام گناهانتان گرفتار شود وآن كس كه از شما دورى گزيند رحمت حق را دريابد. گويا مى بينم كه عذاب خدا از آسمان وزمين بر شما فرود مى آيد وبه گمانم همگى غرق شده ايد وتنها قلّه مسجدتان، همچون سينه كشتى، بر روى آب نمايان است.[2]

آنگاه افزود:

سرزمين شما به آب نزديك واز آسمان دور است. خردهاى شما سبك وافكار شما سفيهانه است. شما (به سبب سستى اراده) هدف تير اندازان ولقمه چربى براى مفت خواران وشكارى براى درندگان هستيد.[3]

سپس فرمود: اكنون، اى اهل بصره، در باره من چه گمان داريد؟

در اين موقع مردى برخاست وگفت: جز خير ونيكى در باره تو نسبت به خود، گمان نمى بريم. اگر ما را مجازات كنى جا دارد زيرا ما گناهكاريم، واگر ما