اگر نگرانى تو به سبب قلّت سپاه اسلام است، مسلمانان به جهت ايمانى كه دارند بسپارند. تو مانند ميله وسط آسيا باش، وآسياى نبرد را به وسيله سباه اسلام به حركت در آور. شركت تو در جبهه مايه جرأت دشمنان مى شود، زيرا با خود مى انديشند كه تو يگانه پيشواى اسلام هستى ومسلمانان به جز تو پيشوايى ندارند واگر او را از ميان بردارند مشكلاتشان برطرف مى شود واين انديشه، حرص آنان را بر جنگ وكسب پيروزى دوچندان مى سازد.[1]

خليفه پس از شنيدن سخنان امام (عليه السلام) از رفتن منصرف شد وگفت:رأى، رأى على است ومن دوست دارم كه از رأى او پيروى كنم.[2]

مشورت در فتح بيت المقدس

در فتح بيت المقدس نيز عمر با على (عليه السلام) مشورت كرد واز نظر آن حضرت پيروى نمود.

مسلمانان يك ماه بود كه شام را فتح كرده بودند وتصميم داشتند كه به سوى بيت المقدس پيشروى كنند. فرماندهان قواى اسلام ابوعبيده جرّاح ومعاذ بن جبل بودند. معاذ به ابوعبيده گفت:نامه اى به خليفه بنويس ودر باره پيشروى به سوى بيت المقدس بپرس. ابوعبيده چنان كرد. خليفه نامه را براى مسلمانان قرائت كرد واز آنان رأى خواست.

امام (عليه السلام) عمر را تشويق كرد كه به فرمانده سپاه بنويسد كه به سوى بيت المقدس پيشروى كند وپس از فتح آن از پيشروى باز نايستد وبه سرزمين قيصر داخل شود ومطمئن باشد كه پيروزى از آنِ اوست وپيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) ازاين پيروزى خبر داده است.

خليفه فوراً قلم وكاغذ خواست ونامه اى به ابوعبيده نوشت واو را به ادامه نبرد وپيشروى به سوى بيت المقدّس تشويق كرد وافزود كه پسر عموى پيامبر به ما بشارت