وشرايطى كه براى پيامبرى لازم است براى امامت نيز لازم است.اينك اين شرايط را ذكر مى كنيم:

1ـ پيامبر بايد معصوم باشد، يعنى در تمام دوران عمرش گِرد گناه نگردد ودر بيان احكام وحقايق دين وپاسخ به پرسشهاى مذهبى مردم دچار خطا واشتباه نشود.امام نيز بايد چنين باشد.ودليل هر دو طرف يكى است.

2ـ پيامبر بايد داناترين فرد نسبت به شريعت باشد وهيچ نكته اى از نكات مذهب بر او مخفى نباشد. امام نيز، از آنجا كه مكمّل ومبيّن آن قسمت از شريعت است كه در زمان پيامبر بيان نشده است، بايد داناترين فرد نسبت به احكام ومسائل دين باشد.

3ـ نبوّت يك مقام انتصابى است نه انتخابى وپيامبر را بايد خدا معرفى كند واز طرف او به مقام نبوت منصوب گردد. زيرا تنها اوست كه معصوم را از غير معصوم تميز مى دهد وتنها او مى شناسد آن كسى را كه در پرتو عنايات غيبى به مقامى رسيده است كه بر تمام جزئيات دين واقف وآگاه است.

اين شرايط سه گانه همان طور كه در پيامبر معتبر است در امام وجانشين او نيز معتبر است.

ولى بنابه نظر دوّم، هيچ يك از شرايط نبوت در امامت لازم نيست.نه عصمت لازم است،نه عدالت،نه علم، نه احاطه بر شريعت، نه انتصاب، نه ارتباط با عالم غيب; بلكه كافى است كه در سايه هوش خود ومشاوره با ساير مسلمانان شكوه وكيان اسلام را حفظ كند وبا اجراى قوانين جزايى امنيت را برقرار كند ودر پرتو دعوت به جهاد در گسترش خاك اسلام بكوشد.

ما اكنون اين مسئله را(كه آيا مقام امامت يك مقام انتصابى است يا يك مقام انتخابى وگزينشى، وآيا لازم بود كه پيامبر شخصاً جانشين خود را تعيين كند يا بر عهده امّت بگذارد) با يك رشته محاسبات اجتماعى حل مى كنيم وخوانندگان محترم به روشنى در مى يابند كه اوضاع اجتماعى وفرهنگى وبخصوص سياسى زمان