احترام ميكنند و بر ايشان درود ميفرستند، و از گروه مقابل دورى ميجويند. حكم «ظالمان» و فاسقان» در اسلام، مشخص و روشن است و شما ميتوانيد اين حقيقت را در دعاى چهارم امام سجاد(عليه السلام) در صحيفه سجاديه،لمس كنيد.

نقدى بر سخن ابو المعالى جوينى

ابو المعالى جوينى معتقد است، بايد درباره صحابه پيامبر، از سخن گفتن امساك كرد و اختلافات آنان را بازگو نكرد. ابو جعفر، معروف به «نقيب»، نقد مبسوطى بر اين سخن نوشته است و مجموع رساله (سخن نقيب و نقد آن) را شاگرد وى، ابن ابى الحديد، در شرح نهج البلاغه آورده است. نقل مجموع آن رساله براى ما امكان پذير نيست، ولى نكاتى از آن را ياد آور ميشويم كه از مسلمات تاريخ است و روشنگر آن است كه همه صحابه، يك رنگ نبودهاند، و اختلافات فكرى و عقيدتى و اختلاف در رفتار و كردار،در ميان آنان فروان بوده است، اختلافاتى كه نميتوانيم همه را حمل بر اشتباه و خطا كنيم.

«1ـ عائشه، همسر رسول گرامى، در دوران حكومت عثمان، از حجره خود بيرون آمد، و پيراهن پيامبر را به دست گرفت و گفت: «اى مردم! اين پيراهن پيامبر است كه هنوز كهنه نشده است، در حاليكه عثمان سنت و راه و روش او را به دست فراموشى سپرده است، «اين نعثل» (عثمان» را بكشيد، خدا او را بكشد». آنگاه افزود: «عثمان در روز رستاخيز، جيفهاى است بر صراط دوزخ».

«نعثل» نام يك مرد يهودى بود كه در مدينه ميزيست و به مناسبتى عائشه آن را درباره عثمان به كار ميبرد. اكنون سئوال ميشود: اگر گفتار عائشه راست است، در اين صورت چگونه ميتوان خليفه را عادل دانست و در غير اين صورت چگونه ميتوان عائشه را راستگو شمرد.