3ـ بيمار دلان (مرضى القلوب)

قرآن، گروهى را به عنوان بيمار دل، معرفى ميكند كه از نظر ايمان و اعتقاد به خدا، در درجه بسيار پايينى قرار دارند و گاهى جسارت را به جايى ميرسانند كه وعدههاى خدا و رسول او را نوعى فريبكارى، ميدانند.

((وَ اِذْ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذِينَ فِى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ما وَعَدَنَا اللّهُ وَ رَسُولُهُ إِلاَّ غُرُوراً)) (سوره احزاب/12).

آيا كسى را كه نويدهاى خدا ورسول او را فريبى بيش نميداند، هر چند در جهاد با پيامبر شركت كند، ميتوان عادل و وارسته معرفى كرد؟

4ـ افراد دهن بين

قرآن، گروهى از ياران رسول خدا را افراد اثر پذير و دهن بين معرفى ميكند، آنان كه از هر صدايى پيروى ميكردند. و از آنان با لفظ «سماعون» به معناى افراد سست و ضعيف و دهن بين ياد ميكند.

((لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ ما زادُوكُمْ إِلاَّ خَبالاً وَ لاَوْضَعُوا خِلالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَ فِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَ اللّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ))(سوره توبه/47).

«اگر با شما (براى جهاد) بيرون مى آمدند، جز فساد، در ميان شما چيزى نميافزودند و در ميان شما مركب ميتاختند، و درباره شما فتنهگرى ميكردند. در ميان شما سخن شنوايانى وجود دارند، كه از آنان سخن ميپذيرند و خدا ستمگران را ميشناسد».

با توجه به ذيل آيه، نه تنها منافقان ستمگرانند، بلكه افراد ضعيف و سست و