ذكر شده است.

زيرا راوى آن روايت مى گويد: پس از تمام شدن مجلس، كه حضرت صادق(عليه السلام) داخل خانه خود شدند با دو نفر ديگر خدمت امام رسيديم و گفتيم: فدايت شويم ما اين گفته شما را كه دنبال كنيزتان مى گشتيد و نمى دانستيد در كدام اطاق خانه است، شنيديم ولى ما مى دانيم كه شما از علم گسترده اى برخوردار هستيد و در عين حال شما را با جمله «عالم به غيب» توصيف نمى كنيم.

حضرت در پاسخ آنها راجع به اين كه «علم الكتاب» نزد امامان است شرحى دادند و در حقيقت گفتار آنان را تصديق كردند.

از اين بيان روشن مى شود كه امام صادق(عليه السلام) از اين كه جمله«عالم به غيب» درباره آنها گفته شود ، خشنود نبودند، زيرا همان گونه كه در بخش سوم گفته شد در آن زمان علم غيب به معناى علم غيب ذاتى و بدون تعليم استعمال مى شده است و از همين جهت اصحاب امام صادق(عليه السلام) به آن حضرت مى گويند ما علم غيب را به شما نسبت نمى دهيم.

***