ولىّ متصرف و آگاه از غيب

قرآن مجيد در سوره كهف در آيه هاى 64ـ 82 يكى از اولياء الهى را معرفى مى كند كه داراى عالى ترين مقام ولايت بود، و اين يادآورى براى اين منظور است كه از بررسى حالات و مقامات او، به مقامات ديگر اولياى الهى، پى ببريم.

اين ولى الهى كه صفات او در قرآن وارد شده، و نام او به ميان نيامده است، بر اثر پيمودن طريق عبوديت و بندگى به مقامى رسيد كه معلم و آموزگار شخصيت والامقامى مانند حضرت موسى بن عمران گرديد. وى در مصاحبت اين ولى، امورى را از او مشاهده نمود كه مايه تعجب و شگفتى او گرديد.

وى بر اثر داشتن مقام ولايت سه عمل شگفت انگيز را انجام داد كه هرگز، با موازين عادى قابل تفسير نيست.

1. كشتى اى را كه متعلق به بينوايان بود، و احتمال فراوانى داشت كه به دست يك فرمانرواى غارتگر بيفتد سوراخ كرد تا از اين اتفاق جلوگيرى كند.

2. جوانى را كشت زيرا مى دانست كه اگر اين جوان بزرگ شود، پدر و مادر پاك و صالح خود را به آلودگى خواهد كشيد.

3. ديوارى را كه در حال فرو ريختن بود به پا داشت زيرا