مگر اين كه حذيفه او را تأييد كند و اين داستان در سيره پيامبر و تاريخ خلفا و صحابه پيامبر آمده است.

آيه ششم

(فَإِنْ تَوَلَّوا فَقُلْ آذَنْتُكُمْ عَلى سَواء وَإِنْ أَدْرى أَقريبٌ أَمْ بَعيدٌ ما تُوعَدُونَ).[1]

«اگر آنان روى برتافتند، بگو همگى را يكسان آگاه ساختيم و نمى دانم آنچه به شما وعده مى دهند، نزديك است يا دور؟».

شيوه استدلال با اين آيه اين است كه پيامبر، از نزديكى و دورى وعده هاى الهى، اظهار بى اطلاعى مى كند و اين مطلب با آگاهى سوم سازگار نيست.

پاسخ

بحث ما(همان طور كه در آغاز كتاب يادآور شديم) در كميت و مقدار علم پيامبر و ديگر پيشوايان معصوم نيست، بلكه بحث در اصل آگاهى آنان از امور پشت پرده غيب مى باشد و آيا چنين آگاهى ممكن است يا نه، و بر فرض امكان، تحقق پذيرفته است يا نه؟